"समर्पणातून साकारलेली प्रेमगाथा – आजही तितकीच टवटवीत!" प्रा. विजय शेळके आणि सौ. विजयाताई शेळके

"प्रेमाच्या विश्वासावर उभं राहिलेलं आयुष्याचं सुंदर मंदिर."

१९९३ हे वर्ष एका सुंदर नात्याची सुरुवात घेऊन आलं —
जिथे दोन हृदयं फक्त एकमेकांत गुंतली नाहीत, तर विश्वास, प्रेम आणि स्नेहाच्या गाठीत आयुष्यभरासाठी बांधली गेली.
या नात्याची उब, जसा काळ पुढे सरकला, तशी अधिकच गहिर्‍या झाली —
जणू काळही त्या सहजीवनाच्या प्रेमगंधात रमून गेला!

१९९४ मध्ये प्रतीकच्या आगमनाने घरटं आनंदाच्या लहरींनी भरून आलं,
आणि २००२ मध्ये ऋचासारख्या निरागस फुलाच्या हास्याने त्या आनंदात रंग भरले,
जणू प्रेमाच्या या बागेत फुललेली दोन सुंदर पाकळी — सौंदर्य, संस्कार आणि आशेची.

शिक्षण क्षेत्रात प्रा. विजय शेळके सरांनी भगवंत महाविद्यालयात
विद्यार्थ्यांच्या मनात ज्ञानाचे दीप प्रज्वलित करत असतानाच,
विजयाताईंनी घराच्या अंगणात प्रेम, समजूत आणि सुसंवादाची पताका फडकवली.
सहजीवन म्हणजे एकमेकांच्या गरजा समजून घेत,
सुख-दुःखात खांद्याला खांदा लावून चालणं — हे त्यांनी कृतीतून जगाला दाखवून दिलं.

शिक्षण क्षेत्रात प्रा. विजय शेळके सरांनी भगवंत महाविद्यालयात

विद्यार्थ्यांच्या आयुष्यात ज्ञानाचे दीप प्रज्वलित करताना, फक्त अभ्यासक्रम शिकवला नाही, तर संस्कार, शिस्त आणि जीवनमूल्यांचा ठेवा त्यांच्या मनात रुजवला.

आज, त्यांच्या सहजीवनाचा हा सुंदर प्रवास
नुसता वैवाहिक सोहळा नाही,
तर एक प्रेमाने भारलेला, समर्पणाने सजलेला आणि विश्वासाने जोडलेला जीवनगौरव आहे.

वर्षानुवर्षे जपलेली साथ,
क्षणाक्षणाला साजरं केलेलं नातं,
आणि परिपक्वतेने फुलवलेलं कुटुंब —
हीच त्यांच्या जीवनाची खरी संपत्ती आणि अभिमान आहे.

या विशेष दिवशी,
तुमच्या जोडीला दिर्घायुष्य, आरोग्य, आणि सौख्य लाभो,
प्रेमाचा सुगंध असाच दरवळत राहो,
आणि तुमचं नातं हेच पुढच्या पिढ्यांसाठी सदैव एक प्रेरणास्त्रोत ठरो —
     हीच मनःपूर्वक शुभेच्छा!

आज त्यांच्या या सहजीवनाला मनःपूर्वक वंदन करतो, अशीच राहो साथ दोघांची, प्रेमगाथा अमर होवो – हीच शुभेच्छा देतो।

सुधाकर चौधरी उज्वला चौधरी